dinsdag 7 december 2010

Slaapdronken

Onder fonkelende sterren drijf ik in warme tinten.

Als een nachtdier, opgejaagd door de nakende dageraad,

sluipend langs valkuilen.

Ik mag niet sluimeren, schreeuwen of huilen.

Onzichtbaar zijn is kunst.

Gesluierd en geruisloos tussen andere lichamen manoeuvreren.

Ondertussen worden handen gevlochten, vinden ogen elkaar en laten niet los.

Er wordt gefluisterd, omdat geheimen dan beter gedijen.

En we verdwalen op zoek naar een beetje tijd die blijft stilstaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten